همه چیز نرمال است

طفلکم آنقدر عاشق کفش است که چشم از کفشهای کودک کناری برنمیداشت و میخواست بپوشه. یادم رفته بود، کفش بپوشونمش.

باشگاهی که چند ماه است میخواستم سر بزنم، نزدیک بود. از فکر باشگاه رفتن یک هیجانی زیرپوستم دویده بود. با خوشحالی وارد باشگاه شدم و صدای موزیک و فضای ورودی باشگاه هیجانم را بیشتر کرده بود. قیمت ها و برنامه ها را پرسیدم. دو روز در هفته ٨٠ تومن و اتاق کودک هر ساعت ٧ تومن. خیلی دوست داشتم همون موقع ثبت نام کنم و برم داخل اما نه لباسم مناسب بود هم احتمال داشت که بهمن ماه چند روزی نباشم. از اون روز تمام فکر و ذکرم اینه که ای کاش ماه اک همکاری کنه و تو اتاق کودک دوام بیاره. فکرش هم هیجان انگیزه که هم ورزش کنم. هم یک ساعت برای خودم باشم. هم ماه اک حال و هواش عوض میشه و اگر بچه ای اونجا باشه از تنهایی در میاد. همین روزها یک روز آزمایشی ماه اک را میبرم ببینم بدون من یک ربع هم شده می ماند؟

بعد از مدتها تمام پنجشنبه یک جور شیرینی شارژ بودم و سر حال. پر بودم از واژه و استعاره های دلنشین اما هم باید به امورات خانه رسیدگی می کردم هم ماه اک به خاطر واکسن یا هر دلیل دیگری کلا بی حوصله بود و زیاد گریه می کرد و غر میزد. و به این ترتیب تمام استعاره هایم در نطفه خفه شدند. در عوض یک نظم دلچسبی در خانه بود و از عملکردم راضی بودم.

قسمت جالب ماجرا این است که ماه اک درست از پنجشنبه که فکر و خیال من آرام است راحت غذا میخورد اگرچه کم میخورد. 

غ ز ل واره:

+ تنها قسمت ناخوش ماجرا اینه که من اینقدر حساس شدم که اگر همسر در این زمینه شوخی هم بکنه  ناراحت میشم

+ امروز به خاطر سنگینی سرم، سطح انرژی هایم به شدت پایین بود.

+ از همه شماهایی که با جون و دل راهنماییم کردید ممنونم . فکر می کردم پست نظراتش به تعداد انگشتهای دست هم نرسه. تازه فکر میکردم نهایت یکی دو تا مامان باشن که راهنماییم کنند. ممنونم که غافلگیرم کردید و این همه حرفای خوب زدید